1997

1999

De Oude Gans Berendrecht heeft een jubelweekeinde achter de rug dat nog lang zal blijven nazinderen. Het begon al op zaterdag met het koningsrijden van de veteranen. Met zestien ex-koningen en oudere (maar daarom niet bejaarde) leden bestegen ze 's middags hun paarden om bijeen te komen in café Molengeest. Het waren stuk voor stuk Brabanders die hier te zien waren. Een lust voor het oog, een waar genot voor iedere paardenliefhebber.

Na de broodjes vertrok de groep naar de koning van het jaar voren, Tommy Willemen, die bij hem thuis werd uitgehaald. Na een bezoek aan enkele aangesloten cafés ging het naar het Solft, waar de strijd om 15.30 uur begon. Onder de zestien ruiters waren enkele opvallende figuren. Zoals dokter Leo Bril die zich nog eens bij het gansrijden wilde uitleven.

Uit Wallonië
Zo ook Louis Reynaerts, zoon van een der stichters van de Oude Gans, Petrus Reynaerts, die aan de Zandweg woonde. Louis is na de onteigeningen in de jaren zestig, uitgeweken naar Hannuit in Wallonië (provincie Luik). Hij was speciaal voor het gansrijden van de veteranen voor enkele dagen naar de heimat gekomen, waar hij bij z'n familie kon overnachten. Ook z'n vrouw, z'n dochter Esmeralda, zijn schoonzoon Jef Cleiren en hun dochter Fleur, waren voor de gelegenheid overgekomen. Ze moedigden hun vader en bompa met veel enthousiasme aan tijdens de strijd. Die zou omstreeks halfzes beslecht worden. Louis hoopte nog eens koning te worden, maar dat heeft niet mogen zijn. Hij was wel één van de ruiters die de laatste krachtige snokken aan het ganzenhoofd gaven. Maar uiteindelijk was het Dirk Kerschot die met een verwoestende greep de kop van het afgebeulde ganzenlijf scheidde. Op dat ogenblik hing er 47.000 frank aan de galg. Kroon en mantel werden de nieuwe veteranenkoning omgehangen. Dirk trakteerde overvloedig z'n talrijke onderdanen, vrienden en familieleden die de zaal van De Koerel binnen stroelden en tot een stuk in de nacht bleven doorvieren.

Galg verdwenen
Het hoogfeest zou evenwel 's anderendaags volgend. De hele maatschappij, uitgedost in blauw en wit, verzamelde zondagmorgen op het erf van de boerderij Crynen in de Kerkstraat (nu Sint-Jan Baptiststraat). Daar maakten de ruiters, het voetvolk, de fanfare, de doktoors en verpleegsters zich gereed voor een grandioze stoet door het dorp. In deze optocht reden sjezen, antieke trekkers en oude landbouwtuigen mee. Op het Solft was er intussen een onaangename verrassing geweest. 's Morgens ontdekte snijmeester Sooi Cleiren dat de galg tijdens de nacht verdwenen was. Touwen en dwarsbalk bleken onvindbaar. Gelukkig kon op tijd en stond ander materiaal worden gehaald en het onheil hersteld. Gelachen werd er evenwel niet met deze “grap”. Hoe dan ook kon om 15.30 uur de strijd van start gaan. Het weer was droog en redelijk zacht en het Solft stroelde an ook vol met kijkers, terwijl ook de herbergen uitpuilden van het volk.

Voor de vierde keer
Het werd een mooie strijd die rond halfzes naar z'n hoogtepunt ging. Het net ging plots aan flarden. De cafés stroomden leeg. Er werd op de blote nek gereden. Het volk krioelde samen rond de galg. De laatste borrels werden gedronken aan het jeneverkraam. Nog enkele ronden volgden. De pluimen van de weerbarstige gans stoven in het rond bij iedere “trok.”

Toen kam André Aendekerk aan de beurt. Als een onoverwinnelijke Cesar blikte hij in het rond over het Solft. Over de joelende meute. Dan dreef hij zijn klawierend ros met een wilde strijdkreet in de richting van de galg. Het volk was door het dolle heen. De ogen van veel doorgewinterde toeschouwers, boeren, oud-gansrijders en taaie Poldernaars, puilden uit hun kassen. Met een niets ontziende greep vermorzelde André de moegesarde ganzenkop. Even hield hij hem in zijn handen. Dan wierp hij het symbool van zijn overwinning in de massa. Hij had voor de vierde maal getriomfeerd en eigende zich met recht en reden kroon, mantel en een premie van 94.000 frank toe.

Een nooit geziene viering volgde, gepaard aan overvloedige tractaties. Biervaten zuchtten in de zaal van De Koerel. Manden met boerenboterhammen werden rondgedragen. Tot laat in de nacht duurde de viering. 's Anderendaags kwam er nog even beweging op het Solft toen de laatste overlevenden galg en dranghekkens afbraken. In café De Koerel werd na afloop nog nagekaart en een pintje gedronken op de goede afloop van het 75-jarig jubileum.

Op het keizerrijden zullen die van de Oude Gans ongetwijfeld sterke kandidaten zijn voor de ultieme titel.

De Polder, vrijdag 20 maart 1998