Wilmarsdonk, het kleine stadsdorpje heeft vorige zondagnamiddag in het teken gestaan van de ganzenrijders. Uit alle polderse dorpen waren de drie laatste koningen aldaar bijeen gekomen om het keizerschap te betwisten en we moeten zeggen, de inrichtende vereniging met oud-keizer Ipermans en voorzitter Jos Schepers aan het hoofd heeft de koningen en hun gevolg evenals de muziekmaatschappijen (waarvan alleen De Vrije Antwerpenaren ontbraken) en het duizendkoppig publiek een waardevolle ontvangst tobereid in een feestelijk dorp, waar door de stadspolitie een puike ordedienst verzekerd was.

Spijts de koud-blazende vrieswind was er de stemming overal en altijd, tot na afloop zelfs in de late uurtjes. Er werd kopermuziek gespeeld, verklede groepen wiebelden arm in arm op de kadans van hun fanfare door de nauwe straten en op het Marktplein sleurden de ganzenrijderskoningen.

Och iedereen kent die folkloristische strijd, die altijd dezelfde is maar toch telkens weer boeiend en meeslepend in zijn eenvoud. Er werd gelachen met de zeer geslaagde karikatuur van de ganzenrijdersgarde, die zo kwaad was op die plager van een Albert Huybrechts. De verpleegster en de doktoor paradeerden arm aan arm van slachtoffer naar slachtoffer en er wer getrokken, gesneden aan het net en nog eens getrokken. De premie werd opgedreven tot 7.500 franken en plots gebeurde het. Een dolgelukkige Petrus Verhulst, koning van de Oude Gans van Berendrecht, plaatste de keizersgreep en hield de bloederige ganzenkop in de hand. Onder het uitbundige entusiasme van zijn supporters der Oude Gans werd hij gekroond. De fotograven deden hun werk met het gevolg dat wij hier ook het plaatje van de nieuwe keizer kunnen tonen.

Proficiat Petrus Verhulst! Proficiat, Oude Gans Berendrecht! Volgend jaar komen we naar de Antwerpse Solftplaats, als 't God belieft.

De Polder, zondag 30 maart 1958